Od Šimanovaca pa preko Rume do Šapca, otvaraju se svakodnevno velike firme…
U Evropi je to odavno postalo praksa a kod nas je u usponu poslednjih desetak godina, da se velike imperije ne otvaraju u glavnom gradu države, već da se šire uz autoput daleko od gradske gužve i galame.
Na taj način šleperima, solo kamionima, kombijima mnogo je lakši prilaz firmama…
Mi vršimo kombi prevoz na teritoriji Srbije i zemljama u okruženju, posedujemo najveće kombije, trudimo se da budemo uvek u pokretu, nikad na parkingu…
Nas ne možete a da ne vidite u vašem mestu, ili ispred velikih salona nameštaja, takodje i u Rumi smo skoro svakodnevno, jer mnogo firmi sa kojima saradjujemo, svoje magacine ima baš u Rumi.
Kada je u pitanju selidba, mi prilikom svake selidbe, zaštićujemo nameštaj u streč ili puc puc foliju i jedini u Srbiji imamo iste radnike od daleke 2009 godine…
Kada je transport robe u pitanju, naši vozači poseduju licence profesionalnih vozača i vozila koja koristimo uvek su spremna i tehnički ispravna za bilo koji duži ili kraći put, mi smo veoma jeftini kada se u obzir uzme kvalitet koji pružamo. Sve o nama na našoj kontakt strani .
Dimenzije tovarnog dela kombija: Dužina 4.50m Visina 2.0m. Širina 1.95m. Registrovana dozvoljena nosivost 1.650kg.
Malo o gradu Rumi:
Ruma se, kao naselje u Sremu, pod ovim imenom prvi put pojavljuje 1566. godine u “Sremskom defteru”. Poreklo imena “Ruma” još nije odgonetnuto. Da li je to ime koje su tadašnjem seocetu, smeštenom uz Borkovački potok, nadenuli Turci, ili potiče iz ranijih vremena, istoričari još nisu dali pouzdan odgovor. Bilo kako bilo, povoljan geografski položaj, umerena kontinentalna klima, plodna zemlja i blizina glavnih saobraćajnica, uslovili su da Ruma odvajkada bude mesto privlačno za naseljavanje, ali i za osvajačke vojske koje su vekovima krstarile po ovim prostorima i za sobom ostavljale tragove različitih kultura.
-Da bi se upoznala današnja Ruma, mora se vratiti u istoriju, tačnije u praistoriju. Tada se, naime, javljaju počeci organizovanog života ljudskih zajednica na široj teritoriji Rume. O tome svedoče arheološki nalazi praistorijskih naselja, od kojih je svakako najznačajniji arheološki lokalitet Gomolava kod sela Hrtkovaca. Prvi poznati stanovnici ovih krajeva bili su pripadnici raznih ilirskih i keltskih naroda (Amantini, Breuci, Skordisci…)
Na razmeđu dve ere, kao vesnik novog doba, u Srem je po prvi put došla rimska osvajačka vojska. Tokom godina, sve brojniji vojni logori na ovom području, polako su se pretvarali u naselja. Domorodačko stanovništvo je postepeno gubilo svoja etnička obeležja i prihvatalo rimsku kulturu. Srem je postao jedna od najvažnijih pograničnih rimskih pokrajina, sa Sirmijumom kao jednom od prestonica Rimskog carstva i zavičajem nekoliko rimskih careva (Decije Trajan, Maksimijan, Aurelijan, Prob…). Na teritoriji Rume se tada nije nalazilo neko veće rimsko naselje, ali je zato konstatovano više poljoprivrednih imanja, tzv. vila rustika (villae rusticae).
U vreme Seobe naroda (od III veka pa nadalje) razni germanski narodi, zatim Huni, Avari i Sloveni uništili su, i prepustili zaboravu, rimsku kulturu na ovom tlu. Nakon toga, narednih vekova Srem je postao poprište večitog balkanskog usuda – ratova, ovaj put između Franaka, Bugara, Vizantije i Mađara.
Posle 1526. godine. Ruma se našla u sastavu Turskog carstva, kao selo srednje veličine, sa crkvom i tri sveštenika. Stanovnici su bili Srbi, koji su se bavili zemljoradnjom i stočarstvom, a turskim vlastima plaćali porez.
U tom svojstvu, Ruma je dočekala Veliki bečki rat (1683 – 1699) Austrije i Turske, tokom kojeg je Srem bio opustošen, a njegovo stanovništvo se razbežalo. Ovaj rat je završen Karlovačkim mirom 1699. godine, kada je Srem, linijom Sremska Mitrovica – Slankamen, bio podeljen na austrijski i turski deo. Ruma je tako još neko vreme ostala u turskom delu Srema, s tim da je severni deo današnjeg rumskog područja (Kudoš) pripao Austriji. Tako su neki Rumljani stanovali u Turskoj, a posedovali vinograde u Austriji. Tokom Velikog bečkog rata došlo je do Velike seobe Srba iz južnih krajeva (Kosovo i Metohija, Crna Gora, Stari Vlah, Hercegovina…), pri čemu se jedan deo doselio u Srem. Nema pouzdanih podataka da li je selo Ruma tada dobilo nove stanovnike, ali se to sa velikom verovatnoćom može pretpostaviti, bar prema prezimenima stanovnika Rume s početka 18. veka. Tek nakon novog austro-turskog rata, i mira u Požarevcu 1718. godine, selo Ruma, a i ceo Srem, su za narednih 200 godina, ušli u sastav Habsburške monarhije.
Kada je 1745. godine u Sremu uspostavljena Vojna granica, kojoj je pripala i Mitrovica, baron Marko Pejačević je odlučio da izgradi novo sedište svog vlastelinstva. Opredelio se za teren u neposrednoj blizini sela Rume. Tako je 1746. godine, na mestu današnje Rume počelo da niče novo urbano naselje, sa širokim ulicama, koje su se sekle pod pravim uglom. Prvi stanovnici Nove Rume su bili Srbi – iz okolnih mesta i sela Rume, kao i Nemci – doseljenici iz Nemačke. Iako su se bavili različitim zanimanjima – od zemljoradnje, do zanatstva i trgovine – svi stanovnici su uživali značajne povlastice. Ovaj njihov status slobodnih ljudi je formalno potvrđen 1. januara 1749. godine tzv. Slobodnicom barona Marka Pejačevića. Takođe, dve godine ranije, poveljom carice Marije Terezije od 20. jula 1747, Ruma je postala slobodno trgovište, sa pravom na održavanje četiri vašara godišnje i nedeljnih pijaca. Iste godine, 10. oktobra, održan je prvi vašar u Rumi, uz učešće velikog broja trgovaca i zanatlija sa svih strana. Dodatan podstrek za razvoj privrede bila je Cehovska privilegija, koju je car Franc I 1818. godine izdao rumskim zanatlijama. Kao trgovci su se posebno isticali Srbi i Cincari.
Naporedo sa razvojem gradskog života u Rumi, funkcionisalo je i Rumsko vlastelinstvo čiji je utemeljivač bio već pomenuti baron Marko Pejačević. Svoj zenit vlastelinstvo je dostiglo u drugoj polovini XIX i početkom XX veka, kada su u okviru njega selekcionisane brojne napredne sorte žita i kukuruza. Slično je bilo i na polju stočarstva. O delatnosti ovog vlastelinstva svedoče brojna priznanja koje je ono dobilo na raznim međunarodnim izložbama. Vlastelinstvo je likvidirano posle Prvog svetskog rata agrarnom reformom.
Ruma danas:
Viševekovnom kontinuitetu kulture i civilizacije na ovom području najviše je doprineo povoljan geografski položaj Rume. Ruma je smeštena u središnjem delu Srema, na nadmorskoj visini od 111 metara, na južnim obroncima Fruške Gore. Šire posmatrajući, ona se nalazi tačno na polovini severne zemljine polulopte, tj. na 45-oj paraleli, zbog čega samo ovde kilogram teži tačno 1.000 grama. Nedostatak većeg vodenog toka uspešno su nadoknađivala tri rumska potoka (koji su našli mesto i u grbu grada), a 70-tih godina je u neposrednoj blizini Rume izgrađeno i jedno veštačko jezero. Pored Rume prolaze važne saobraćajne komunikacije (auto-put Beograd-Zagreb, magistralni put Šabac-Novi Sad, železnička pruga Beograd-Zagreb), povezujući je sa većim gradskim centrima (Beograd – 60 km, Novi Sad – 36 km, Šabac – 35 km).
Ruma je privredni i kulturni centar istoimene opštine, ukupne površine 578 km2, koju čine teritorije 17 naselja: Ruma, Klenak, Grabovci, Vitojevci, Platičevo, Nikinci, Hrtkovci, Buđanovci, Kraljevci, Dobrinci, Putinci, Donji Petrovci, Žarkovci, Mali Radinci, Voganj, Pavlovci i Stejanovci. Po poslednjem popisu stanovništva, obavljenom 2002. godine, Ruma ima blizu 32.229 stanovnika, a cela Rumska opština 60.006. Prema nacionalnom opredeljenju najbrojniji su Srbi, a zatim slede pripadnici raznih nacionalnih manjina Hrvati, Mađari, Nemci…
Putna mreža u Opštini je dobro razvijena. Sva naselja su asfaltnim putevima povezana sa opštinskim centrom. Struja i voda su u svakom domaćinstvu. Na području Opštine izgrađeno je oko 4.000 km cevovoda. Postoje dva vodonosna polja sa 19 bunara i fabrika za kondicioniranje vode, iz koje se svake sekunde u vodovodnu mrežu isporuči od 180 do 250 litara vode za područje Rume i Iriga. Tu je i oko 100 km kanalizacione mreže. Proizvodnjom i distribucijom vode, kao i odvođenjem i prečišćavanjem otpadnih voda i izvođenjem radova na hidro-tehničkim objektima, bavi se javno preduzeće “Vodovod”. Distribucija prirodnog gasa, i razvoj i izgradnja gasovoda na celokupnom distributivnom području, u nadležnosti su javnog preduzeća “Gas-Ruma”. Gasifikacija je završena na teritoriji cele Rume i većine sela u Opštini. Do sada je izgrađeno oko 330 km gasovodne mreže, sa oko 4.500 potrošača u širokoj potrošnji. Javno preduzeće “Stambeno” za osnovnu delatnost ima proizvodnju i isporuku toplotne energije za zagrevanje stambenog i poslovnog prostora. Na sistem centralnog grejanja je priključeno 1.900 stanova i 210 lokala. Grejna površina stambenog prostora iznosi 89.885 m2, a poslovnog 23.745 m2, što ukupno iznosi 113.630 m2. Kao energenti se koriste mazut (oko 78%) i prirodni gas (oko 22%). Postoji sedam kotlarnica (šest na mazut i jedna na prirodni gas). Javno preduzeće “Komunalac” u sklopu svoje delatnosti održava čistoću javnih i zelenih površina, gradskih grobalja, pruža dimničarske i pogrebne usluge i organizuje održavanje pijace i vašara.
Opština Ruma u poslednje vreme stavlja akcenat na zaštitu životne sredine, utvrđivanje nivoa zagađenosti vazduha i ocene uticaja zagađenog vazduha na zdravlje ljudi i životnu sredinu. U fazi realizacije su i projekti za obnavljanje i podizanje zelenih površina i zaštitu voda.
Jedna od odlika privrede Rumske opštine je njena raznovrsnost, koja se ogleda u zastupljenosti poljoprivrede, industrije, građevinarstva, saobraćaja trgovine i ugostiteljstva, komunalnih i drugih delatnosti. Najveći broj stanovništva Rume je zaposlen u poljoprivredi i industriji. Od ukupno 17.541. domaćinstva, njih oko 7.000 se bavi poljoprivredom. Kao tradicionalno poljoprivredni region, Ruma i danas poseduje solidnu osnovu za razvoj ove delatnosti, bilo kroz individualni sektor, bilo kroz odgovarajuće industrijske grane (prehrambena, kožarska, drvna, industrija poljoprivredne pneumatike).
